มรสุม...

เช้าวันนี้ฟ้าใส หลังจากฝนตกกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตาทั้งคืนวันจากพิษภัยของพายุไม่รู้ลูกไหน ฝนกระหน่ำแบบนี้เล่นเอาทุกข์ใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะรับรู้สภาพว่าที่ร้านต้นไม้ของตัวเองนั้นน้ำท่วมหนัก น้ำจากแอ่งน้ำธรรมชาติไหลล้นทะลักมาบริเวณที่เก็บต้นไม้ใหญ่ ทำเอาเก็บมากังวลทั้งคืน ด้วยความห่วงใย และสงสารต้นไม้ใหญ่จำนวนมากที่อาจต้องทรมานตายเพราะน้ำท่วมขัง ถึงตอนนี้อดคิดถึงความทุกข์ยากของชาวบ้านไม่ได้ แต่ก่อนดูทีวีรับฟังข่าวสารว่าฝนตกน้ำท่วมที่ไหน เกษตรกรเสียหาย ก็ได้แต่สงสารแต่ไม่ได้เข้าถึงความรู้สึกของความทุกข์นั้นดีนัก เพราะตัวเรายังหลบอยู่ใต้ชายคาบ้านอิงอุ่นอยู่ใต้ผ้าห่มอบอุ่นใจ มาวันนี้รู้ซึ้งถึงความทุกข์ความกังวลใจของคนเรากับภัยธรรมชาติที่ห้ามไม่ได้แล้ว
แม้จะกังวลและทุกข์ใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ภัยธรรมชาติเกิดขึ้นเองได้แล้วมันก็จะจากไปเอง ฉันทำได้เพียงแค่รอ และภาวนาว่าให้ต้นไม้อดทนอย่าเพิ่งล้มหายตายจากไป เก็บความทุกข์ความกังวลไว้พยายามข่มใจ ลงสวนเดินชมเก็บภาพดอกไม้บานอื่นๆ แทนให้คลายความกังวล นึกขึ้นได้ก่อนวันฝนตกกระหน่ำ ต้นถ้วยทองที่ปลูกจากต้นเล็กๆ มาแสนนานตอนนี้ดอกแรกบานแล้ว คืนนั้นที่เจอตั้งใจว่าเช้าขึ้นมาจะรีบไปชื่นชมเสียหน่อย แต่เวลาล่วงเลยข้ามวันข้ามคืนมาสองวันแล้ว เพราะฝนกระหน่ำ ไม่รู้ป่านนี้จะยังดอดยู่ดีไหมหนอ รีบเดินไปดูโชคดีดอกยังบานสดชื่นให้ได้เก็บไว้มาชื่นชม



บุหงาส่าหรีดอกยังสะพรั่งสดชื่นเต็มต้นรับลมฝน



หนึ่งในพุดที่โปรดปราน พุดซ้อน ตอนนี้ต้นโตพุ่มใหญ่มีดอกบานอยู่ทุกวัน และหอมสดชื่นมากๆ



บุหงาแต่งงาน น่ารักและหอมสดชื่นอยู่เสมอ



เฮ้อ !ได้แต่รอ กี่ชั่วโมงกี่วันหนอ น้ำที่ท่วมขังจึงจะลดหมดไป