วันนี้ตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะช้างที่ปลูกไว้บางช่อเริ่มทะยอยบานแล้ว หลังจากที่เล็งๆ ดอกตูมมาหลายวัน บานเป็นครั้งแรกของต้นเพราะปลูกเมื่อต้นยังเล็กๆ ปลูกติดกับขอนไม้แบบธรรมชาติ มีหลายๆ ต้นรวมกัน พูดแล้วก็ออกจะน่าอายหากจะบอกว่า ช้างเหล่านี้เป็นไม้ป่าที่ชาวบ้านเก็บจากป่ามาขาย ผ่านแม่ค้าหน้าร้านอีกที ทุกครั้งที่ชื่นชมเจ้าช้างพวกนี้โตวันโตคืน ก็ต้องทำใจลืมๆ ถึงความเป็นมา เพราะกิเลสหนา ต้องการครอบครองเป็นเจ้าของ ทำให้อดไม่ได้ ที่จะทำสิ่งที่ไม่สมควร เฮ้อ! เรียกว่าเป็นความรักที่เห็นแก่ตัวจริงๆ เนอะ และฉันก็ยังเป็นอย่างนั้น ยังมีความรักความหลงในกล้วยไม้แบบเห็นแก่ตัว แต่ยังให้อภัยกับตัวเองในเรื่องนี้...
ขอสลัดความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปสักพักเถอะนะ เวลานี้ขอแค่ซึมซับเอาความสุขใจ ในเมื่อช้างพวกนี้กำลังเติบโตและงดงามในความรู้สึก เกือบทุกต้นในขอนกำลังแทงช่อดอก บอกถึงความสมบูรณ์อย่างต้นไม้พึงมี ความรู้สึกของคนปลูกกล้วยไม้ก็คงเข้าใจถึงความรู้สึกนี้ บางต้นทั้งใบและต้นก็ไม่ได้สวย เวลาปลูกนั้นโตช้า บางทีนิ่งเสียจนเหมือนต้นไม้ปลอม หรือจำศีลอยู่ กล้วยไม้ไทยส่วนใหญ่ออกดอกและบานปีละครั้ง บางทีก็ต้องลุ้น ตรงนี้มังที่เป็นความตื่นเต้นท้าทายสำหรับผู้มีใจรัก เพราะออกดอกทีสวยแบบน่าอัศจรรย์ ทั้งรูปร่างและสีสัน และความน่ารัก ช่อดอกของช้างกลุ่มนี้อาจจะไม่เรียกว่าสวยในแบบมาตรฐานที่เขาว่ากัน ดอกไม่แน่น ช่อดอกไม่ยาว สีสันไม่เข้มข้น แต่เพราะว่าเราปลูก ดูแล เห็นมันเติบโตทีละน้อยจนผลิดอกบานเป็นครั้งแรก จึงภูมิใจนักหนา หากลืมความขมขื่นในเรื่องที่มาที่ไปเสียวันนี้ขอบอกว่าสุขใจอย่างบอกไม่ถูก
บทความ
