ดอกไม้สีเขียว

โดนพิษภูมิแพ้เล่นงานมาหลายวัน เป็นผลให้ทั้งปอดอักเสบและไซนัสอักเสบโจมตี น่าเบื่อจังห่างหายจากภูมิแพ้มานานจนนึกว่าจะไม่เจอะเจอแล้ว ภูมิแพ้นี่ก็พูดยาก ถ้าช่วงไหนจิตใจอ่อนแอ ร่างกายก็พลอยอ่อนแอ เจอะอะไรที่เอื้อให้เราแพ้ ก็เอาเชียว เกือบเดือนแล้วเนี่ยนับแต่วันที่ 4 มีนาคม วันนี้ไปหาหมอเป็นรอบที่สี่ หลังจากหาหมอสะเปะสะไปสอง ระหว่างนั่งรอลุ้นผลว่าไอ้เจ้าอักเสบสองตัวมันจะรามือไปหรือยัง หันไปหันมาจู่ๆ ก็เจอใครคนหนึ่งนั่งข้างๆ เยื้องไป แวบแรกคือคนนี้คุ้นจัง แล้วก็จริงๆ ด้วย เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งที่เคยรู้จักสมัยมัธยมปลายนั่นเอง ประจวบกับเขาหันมา ทำหน้าเหรอหราพร้อมกันแล้วก็ถามกันว่า....ใช่มั๊ย ถามไถ่กันไปมา ที่น่าประทับใจคือว่า เราเจอกันที่รพ.นี้ทำให้เขานึกได้ว่าเราเคยเป็นเพื่อนพาเขาไปหาหมอตอนเขาป่วยหนัก อืม..ก็ดีนะเป็นความรู้สึกดีๆ ที่ยังจำได้ ความเป็นเพื่อนก็อย่างนี้มัง..จดจำความรู้สึกดีๆ เอื้ออาทรที่เรามีต่อกัน แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน มาถึงตอนที่เราได้เล่าให้เขาฟังว่างานอดิเรกของเราได้ทำอะไรเกี่ยวกับต้นไม้ดอกไม้ ยังโดนแซวอีกว่าอยู่กับสิ่งเหล่านี้แล้วยังมีโอกาสเป็นภูมิแพ้อีกเนี่ยนะ ก็เลยบอกเขาว่าทำไงได้มันเป็นก่อนนั้นนี่นา แล้วเขาก็พูดประโยคหนึ่งว่า "ดีจัง เขาเห็นต้นไม้ดอกไม้ เขาก็ว่ามันสวยสดชื่นดีนะ แต่เขาไม่รู้จักชื่อมันเลยอ่ะ แต่เขาเคยเห็นดอกไม้ดอกหนึ่งนะ มันมีสีเขียว แล้วเขารู้สึกประทับใจและชอบมาก แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นดอกอะไร" พยายามถามรายละเอียดเขาก็บอกว่าไม่มั่นใจ เราก็พยายามนึกถึงว่าดอกไม้สีเขียวจะมีดอกอะไรบ้างหนอ แต่ยังไม่ได้ถามรายละเอียดมากนัก ก็ถึงคิวที่เราต้องเข้าไปพบหมอ เขาก็จะต้องไปแล้ว เลยบอกเขาว่าเข้ามาที่เว็บนะ เราจะลองหาดอกไม้ที่มีสีเขียวให้ดู แล้วให้เขาช่วยบอกว่าดอกสีเขียวที่เราหามาให้ดูมีดอกไหนเป็นดอกที่เขาเคยเห็นแล้วประทับใจมั๊ย บอกเขาไปอย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้เข้ามาดูมั๊ยนะ แต่เราก็ทำตามสัญญาที่บอกเขาไว้ ลองนึกๆ ดู เออเนอะ! ดอกสีเขียวที่รู้จักก็มีไม่เท่าไหร่ เห็นแต่กล้วยไม้มีสีเขียวเยอะหน่อย อย่างเจ้าแคทดอกนี้

แต่คงไม่ใช่กล้วยไม้ เพราะเขาบอกว่ารู้จักกล้วยไม้ และยืนยันว่าไม่ใช่ เอ! สีเขียวน่ะนึกยากหน่อย เท่าที่รู้มีเขียวพวงหยก อันนี้เขียวสวย เขียวเหมือนหยก

มีโฮยานึกว่าสีเขียว แต่ถามชาวบ้านเขาบอกว่าเหลือง (คนถามบอดสี)

มีพืชสมุนไพรที่ชื่อ "ตรีชวา" ก็มีสีเขียว

เถาเอ็นอ่อน พืชสมุนไพรเหมือนกันก็ดูจะสีเขียว

สะแกวัลย์ชอบมากๆ ปลูกคลุมเป็นหลังคา เมื่อถึงเวลาออกดอก บานสะพรั่งอลังการ

สะแกวัลย์ซุ้มนี้เก็บมาจากสวนหลวงร.๙

และเขียวนี้ เรียกกันว่า "เข็มเขียว" หรืออีกชื่อที่ชอบมากกว่า "บุหงารำไป" นอกจากรูปสวยนามเพราะแล้ว ดอกยังมีกลิ่นหอมชื่นใจ

ไม่รู้ในนี้จะมีสักเขียวที่เพื่อนเขาเจอแล้วทำให้ประทับใจไหมหนอ บอกเขาลองมาดูก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้ดูมั๊ย หวังว่าคงได้มีโอกาสรู้ ดอกไม้สีเขียวไหนที่สวยจนทำให้ใครๆ ประทับใจ

ผลพลอยได้

เหมือนเช่นเคยกับทุกครั้ง เวลาเบื่อหน่ายความวุ่นวายเรื่องน่าปวดหัวจนอ่อนใจก็จะนำพาตัวเองไปขลุกอยู่กับแปลงผักสีเขียวๆ เหมือนกับจะหาที่สงบสติอารมณ์ และให้ตัวเองมีสมาธิ มองไปเห็นลูกอ่อนของต้น มันน่ารักเหมือนเด็กเล็กๆ ทำเอาใจอิ่มเอิบลืมความอ่อนใจไปสนิท ตอนนี้ผักสวนครัวที่ปลูกไว้เริ่มออกลูกอ่อนกันเป็นแถว อีกไม่นานก็จะโตพอกินได้ อย่างมะเขือยาวลูกนี้กำลังจะโตเต็มที่ ก่อนหน้านี้เก็บกินไปหลายลูก

ตัวนี้ชื่อมะเขืออะไรยังไม่รู้ รู้แต่ว่าพอแก่มีสีเหลืองใส่ในน้ำพริกกะปิได้ แม่ค้าต้นไม้แถมให้มาปลูก

ตัวนี้มะเขือเทศยังเด็กๆ เลยไม่มีสี

ถั่วฝักยาวก็ใช้การได้แล้วแม้จะยังไม่หนาตานัก

และเนี่ยภูมิใจนักหนา มะระจีน ตอนปลูกลุ้นเต็มที่อยากเห็นลูกมะระที่ปลูกเอง เห่อจนนั่งนับลูกว่าออกมาเท่าไหร่ละ

ลูกที่เริ่มโตแล้วก็มี

อยากรู้จังเลยว่า คนที่ปลูกผักกินเองเหมือนเรา ตอนที่ได้เห็นผลผลิตของต้นโตวันโตวันโตคืนจะรู้สึกอิ่มเอมใจเหมือนเราไหมหนอ เหมือนผลพลอยได้นอกจากกินได้อิ่มท้องแล้วยังอิ่มใจ

...ขอเพียงแต่เห็น...

แต่ละวันที่วิ่งตามเวลา แม้จะชื่นชอบและหลงใหลในเสน่ห์ของดอกไม้ แต่โลกแห่งสีสันของฉันนั้นมันเล็กเหลือเกิน ทุกๆ วันฉันจึงวนเวียนอยู่แต่บรรยากาศเดิมๆ รอบตัวเอง โอกาสในการท่องออกไปในสีสันของโลกกว้างฉันมีอยู่น้อยนิด
หรือแทบไม่ค่อยมี มีเพียงแต่ใจที่นึกอยากแต่จะแล่นออกไปตามหาดอกไม้ในโลกกว้างอยู่ทุกคืนวัน...
แต่ตอนนี้ดีที่สุดก็ทำได้เพียงค้นหาตามโลกของการสื่อสารที่ไร้พรมแดน "อินเทอร์เน็ต" ขณะที่วิ่งเล่นไปมา ฉํนก็หลงเข้าไปในที่หนึ่ง ที่นี่เป็นที่ของคนคนหนึ่งที่รักในความสวยและสร้างศิลปะจากความงามของดอกไม้ ไม่รู้ฉันบรรยายอย่างนี้จะถูกต้องที่สุดหรือไม่ แต่นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด ฉันอ่านเรื่องราวและเนื้อหาในตรงนี้ด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ บางครั้งพลัง ความฝัน สิ่งที่รักและศรัทธา เราอาจจะค้นพบได้ในสิ่งที่บางคนสร้างด้วยใจรัก เมื่อเราพบเขา เขาก็อาจเป็นแรงบันดาลใจให้เราได้ค้นหาในสิ่งที่เรารักและต้องการ...
ไม่มีคำบรรยายใดๆ เพิ่มเติม นอกจากเก็บที่อยู่ไว้เพื่อไปเยือนหาแรงบันดาลใจได้บ่อยๆ "คุณ ลลิตา โรจนกร กับ งานวาดภาพพฤษศาสตร์ (www.lalita.biz) เธอมีงานเขียนชื่อ "ขอเพียงแต่เห็น" ด้วย

เมื่อฉันเข้าไปเยือน เรื่องราวเกี่ยวกับเธอที่ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกนิยมศรัทธาคือ

"ลลิตา โรจนกร
นักเขียนและนักวาดภาพพฤกษศาสตร์ ที่ไม่ใช่นักวิชาการ และไม่ใช่นักพฤกษศาสตร์ หากเธอเป็น … ผู้รักในธรรมชาติ หน้าที่หลักแท้จริงที่แสนภาคภูมิใจ คือการเป็นมารดาและภรรยา

เธอเขียนและวาดภาพจากใจ ด้วยสามัญสำนึกของผู้หญิงไทยตัวเล็กๆ ที่เดินทางแต่ลำพังคนเดียว เพียงปรารถนาที่จะนำพาคนอ่านให้เพลิดเพลินไปกับภาพวาดพันธุ์ไม้ โดยเฉพาะกล้วยไม้ของเอเชียที่กำลังใกล้จะสูญพันธุ์ อีกทั้งยังสนุกไปกับการเดินทางดั้นด้นตามเธอบุกป่าฝ่าดง เพื่อไปเห็นดอกไม้นานาพรรณในหลากหลายสถานที่ ทั้งป่าเขาในเกาะบอร์เนียว เขาคินาบาลู มาเลเซีย อินโดนีเซีย สิงคโปร์ ญี่ปุ่น และเมืองไทย

เธอวาดภาพมากว่าสามสิบปี โดยใช้วัสดุหลายชนิดที่แตกต่างไป เช่น สีน้ำมัน สีน้ำจีน และการวาดลงบนกระเบื้อง ส่วนการวาดสีน้ำในทางพฤกษศาสตร์ เธอมาวาดในช่วงสิบปีหลัง เธอเป็นช่างเขียนอิสระและครูสอนศิลปะวาดภาพตามเมืองที่พำนักอาศัย มีผลงานนิทรรศการทั้งแสดงเดี่ยวและแสดงร่วมกับศิลปินท่านอื่นๆ มากมายในหลายประเทศ เช่น อเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศส สวิสเซอร์แลนด์ ญี่ปุ่น ไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย

ภาพวาดของคุณลลิตามีอยู่ตามหนังสือวิชาการ นิตยสารในหลายภาษา และของที่ระลึกต่างๆของมูลนิธิสายใจไทยและโครงการพัฒนา ดอยตุง ทั้งยังได้รับรางวัลเหรียญเงินจากการวาดภาพทางพฤกษศาสตร์จากสมาคมไม้ประดับแห่งอังกฤษ (Royal Horticultural Society) อีกด้วย"

เฮ้อ! อ่านแล้วให้นึกอิจฉา เมื่อไหร่ฉันจะมีโอกาสท่องไปตามใจฝันบ้างหนอ

โมกหลวง...

เพราะโมกหลวงสูงขึ้นทุกปี เลยไม่ทันสังเกตเห็นว่าโมกหลวงข้างบ้านบานเต็มต้นแล้ว พอยืนห่างๆ ต้นออกมาแล้วแหงนมองขึ้นสูง จึงรู้ว่าบานเต็มต้นแล้ว มิน่าเดินผ่านรอบบ้านจึงได้กลิ่นหอมอ่อนๆ มาสัมผัสจมูกตลอดเวลา แต่ต้นสูงเหลือเกิน จึงต้องรีบวิ่งขึ้นไปเก็บภาพโมกหลวงบนบ้านผ่านหน้าต่าง เพิ่งรู้ว่าเพราะตัวเองเอาตู้เอาอะไรสูงๆ มาตั้งบังหน้าต่างมิน่าเราจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าโมกหลวงบานแล้ว

พอเปิดหน้าต่างออกไป โหโมกหลวงในดวงใจของเราตอนนี้บานเต็มต้นเลย

เห็นสวยแบบนี้ก่อนหน้าที่ดอกจะบานใบร่วงเหี่ยวแห้งน่าสงสาร

ชอบเหลือเกิน อยากเก็บภาพสวยๆ ใกล้ๆ แต่จนใจเพราะสูงเกินเอื้อม

ชอบโมกหลวงเพราะดูสวยเป็นธรรมชาติ

และยังมีกลิ่นหอมชื่นใจ

แถมยังชอบโมกทุกชนิด

ไม่ค่อยเห็นใครปลูกโมกหลวงนัก อาจจะหายากสักหน่อย

จำได้ว่าเคยเห็นโมกหลวงต้นใหญ่ๆ อยู่ที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งที่นครนายก ทำให้อดนิยมชมชอบเจ้าของรีสอร์ทไม่ได้ เพราะเขาปลูกไม้ไทยหลายๆ อย่างรอบบริเวณเต็มไปหมด

ตอนถ่ายรูปกลิ่นหอมก็โชยมาชื่นใจ

หนึ่งปีก็มีช่วงนี้แหละที่ได้ชื่นชมโมกหลวง

วันนี้จึงชื่นชมโมกหลวงจนอิ่มตาอิ่มใจ

เพื่อนรักผักสีเขียว

สองวันที่ผ่านมาหลบหนีความวุ่นวาย และสิ่งกระทบใจ ขลุกอยู่กับแปลงผักสีเขียวที่ปลูกไว้ จากอย่างสองอย่างเริ่มขยับขยายมีหลายอย่างมากขึ้น นึกถึงคำพูดที่ว่าสีเขียวของธรรมชาติช่วยทำให้เรารู้สึกว่าสบายตา สบายใจ ยิ่งนานวันยิ่งรู้สึกว่าคำพูดนี้จริงแสนจะจริง ทุกครั้งที่ไม่สบายใจกังวลใจ จึงได้แต่ยึดสีเขียวนี้เป็นที่พึ่ง มองแปลงผักเหล่านี้ทีไร หัวใจที่ห่อเหี่ยวจะมีชีวิตชีวาและอิ่มเอมมากขึ้น ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรก็สามารถยิ้มกับแปลงผักนี้ได้ มันเป็นเพียงแปลงผักเล็กๆ ไม่ได้มีมูลค่าอะไรมากมาย แต่รู้สึกว่ามันมีคุณค่าทางจิตใจ เพราะไม่เคยปลูกผักกินเอง เคยคิคเอาเองว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะได้กิน และปลูกมากแค่ไหนถึงจะพอกิน ซื้อกินเอาง่ายกว่าเยอะ แต่พอลองปลูกเองนั้น แปลงผักเล็กๆ เพียงไม่กี่แปลงนี้ กลับทำให้มีผักที่ปลูกเองกินได้ทุกวัน ไม่ได้ใช้เวลาหรือสูญเสียอะไรมากเท่าที่คิด จึงได้ใจ ปลูกหลายอย่างมากขึ้น แถมหาปุ๋ยน้ำชีวภาพที่ใช้สำหรับพืชสวนครัวโดยเฉพาะมาใช้อีกด้วย ผลก็คือผักงามขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อน ยกเว้นอย่างเดียวที่ยังสงสัยไม่หาย คือแตงกวาที่เคยปลูกไว้กำลังงามนั้นเหลืองตายในที่สุด ยังไม่รู้สาเหตุ แต่ก็ไม่ละความพยายามหามาเริ่มปลูกใหม่ พอปลูกผักกินเองได้รู้สึกภูมิใจนักหนา เจอใครก็ชวนแต่เขาให้ปลูกผักกินเอง แต่ยังชวนใครไม่สำเร็จเลยหนอ มีเพียงแต่คนร่วมชื่นชมด้วยเท่านั้น :( ช่างเหอะ ดูผักเขียวๆ ของเราดีกว่า


หลังจากแตงกวาชุดแรกจากไปโดยไม่ทราบสาเหตุ เริ่มปลูกใหม่ คราวนี้ลองแตงร้านดู เพิ่งเริ่มแตกยอดอ่อน

หัวผักกาดขาว ทานหมดไปสองแปลงแล้ว เริ่มปลูกใหม่อีกเช่นกัน

คะน้ากำลังเติบโตและงดงาม

จำไม่ได้ว่ามีผักกวางตุ้งกินทุกวันมานานเท่าไหร่แล้ว

มะเขือยาวปลูกครั้งแรกในชีวิตแค่เห็นเป็นรูปเป็นร่างก็ดีใจนักหนา

ดูสิมีลูกอ่อนน้อยๆ เต็มไปหมด

ส่วนมะเขือพวงคงใกล้จะมีลูกแล้วล่ะ

มะเขือเทศกำลังใกล้จะโตมีลูกได้

บางต้นก็มีลูกให้เห็นพอชื่นใจ

พริกกำลังแตกลูกอ่อนเช่นกัน

บ้างก็กำลังโต

ถั่วฝักยาวเริ่มพันหลัก

เพราะพื้นที่มีน้อยจึงทำรั้วกั้นรอบๆ แปลงผักกวางตุ้ง

บวบเหลี่ยมกำลังจะโต

ผักหวานนี้เพื่อนให้ยอดมาปักกำลังโตเช่นกัน น่าอิ่มเอมใจ

นอกจากนี้ยังมีตะไคร้

และผักบุ้ง โหเพียงอีกไม่กี่อย่าง เราก็จะไม่ต้องซื้อผักกินจริงๆ แล้ว