ร่วงแล้วฤๅไหวใจจะต้าน
ดอกไม้บานแล้วโรยร่วงสะเทือนไหว
เปรียบดั่งสุขวันข้ามคืนมาห่างหาย
ลับลับไปใจหวิวไม่หวนมา
.....
ชีวีมนุษย์ดุจวิถีของดอกไม้
ความสดใสร่วงลาไปบานอีกครั้ง
ใจของเราสร้างพลังดังไม้ใหญ่
หักหัวใจ หักอาลัย มาลัยรา
แล้วเวลาคงพาดอกไม้มาเบิกบาน
......
ในวันที่อ่อนล้า
บทความ
1 ความคิดเห็น:
ชอบจังเลย ครับ
แสดงความคิดเห็น